เรื่อง "ฝันหลอน"
 |
| เรื่องเล่า ฝันหลอน |
นี่เป็นเรื่องประหลาดที่ไม่กล้าจะเล่าให้ใครฟังเอาจริงๆ หรือถึงเล่าไปก็ไม่มีใครเชื่อ มีแต่จะหาว่าเธอพูดจาเพ้อเจ้อไปก็เท่านั้น เรื่องราวเกี่ยวกับความฝันของเธอความฝันประหลาดที่ว่านี้รบกวนเธอครั้งแรกตอนที่อายุได้เพียง 8 ขวบ ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้นประถม 3 เป็นเด็กที่ร่าเริงและสดใสตามวัย แต่หลังจากความฝันครั้งนั้นเธอก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน นิอรฝันในตอนใกล้รุ่งว่า เดินถือดาบเล่มใหญ่ไปตามถนน กวัดแกว่งไปมาเหมือนกำลังร่ายรำไปตามเสียงเพลงไทยเดิมที่ได้ยิน เด็กหญิงในตอนนั้นรู้แก่ใจว่า ดาบของเธอกำลังกระหายอยากดื่มเลือด เลือดใครสักคนที่เธอกำลังจะได้พบ เด็กหญิงเดินร่ายรำไปเรื่อยจนกระทั่งพบชายคนหนึ่งนั่งหันหลังอยู่ ดาบในมือของเธอสั่นระริกขึ้นมาทันที เธอเดินปรี่ตรงเข้าไปอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงระยะประชิด นิอรเงื้อดาบขึ้นสุดแขน แล้วเหวี่ยงฟันอย่างแรงใส่ลำคอของชายคนนั้น จนขาดกระเด็นหล่นตกลงข้างๆ ร่างที่ล้มลงนอนกองกับพื้น เธอเดินเข้าไปใกล้หัวที่คว่ำหน้าอยู่พลางใช้ปลายดาบเขี่ยหัวนั้นหันขึ้นมา แล้วก็ต้องผงะ จนสะดุ้งตกใจตื่น เด็กหญิงลุกนั่งบนเตียง หวีดร้องด้วยความตกใจกลัว แม่เธอเข้ามาปลอบ นิอรเล่าว่าฝันร้าย แต่ไม่กล้าบอกแม่ว่าใบหน้าของหัวที่ถูกเธอตัดขาดนั้นเป็นใบหน้าของ "พ่อ" หลังจากนั้นเมื่อพ่อของเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ กระจกหน้ารถตัดศีรษะขาดเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ นิอรจึงกลายเป็นเด็กเงียบขรึมและเฝ้าแต่โทษตัวเองในใจว่าพ่อตายเพราะความฝันบ้าๆ ของเธอนี่เอง ครั้งที่สองของความฝันสุดประหลาด เธอฝันว่ากำลังขับรถสีขาวด้วยความเร็วสูง พร้อมฮัมเพลงไปด้วยอย่างรื่นรมย์ รถวิ่งไปบนทางโล่งกว้าง จนกระทั่งเธอเห็นจักรยานคันหนึ่งขับอยู่ด้านหน้าเป็นเด็กนักเรียน นิอรรีบเหยียบคันเร่งพุ่งเข้าหาด้วยความคึกคะนอง พุ่งชนจักรยานล้มกลิ้งกองกลางถนน คนขี่แขนขาหักพับผิดรูป นิอรเปิดประตูรถลงไปที่ศพ เธอมองไม่เห็นใบหน้าที่คอหักพับคว่ำอยู่ แต่เธอสามารถอ่านชื่อที่ปักด้วยหมึกน้ำเงินบนเสื้อนักเรียนได้ชัดเจน "สุนัดดา" เด็กสาวในวัยนั้นรีบร้อนโทรศัพท์ไปหาสุนัดดา เพื่อนสนิทของเธอเพื่อเอ่ยเตือนว่า ให้ระวังอุบัติเหตุบนท้องถนน แต่สุนัดดากลับเห็นเป็นเรื่องตลก เวลาผ่านไปถึงวันที่สามหลังความฝัน ในขณะที่นิอรคิดว่าเรื่องร้ายๆ ที่เกิดกับพ่อคงเป็นเพียงเหตุบังเอิญ เธอก็แว่วได้ยินเสียงเพลงหนึ่งดังขึ้น คุณพระช่วย! นี่เพลงที่เธอฮัมเล่นในฝัน นิอรสะดุ้งสุดตัว เมื่อได้ยินเสียงกระแทกดังสนั่นจากด้านหลัง ขณะกำลังเดินบนฟุตปาธหน้าโรงเรียน เธอหันกลับไปมองเห็นรถสีขาวด้านหน้าพังยับอยู่บนทางเดิน เสียงคนหวีดร้องวุ่นวาย นิอรตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว เมื่อเห็นแขนของมนุษย์โผล่ออกมาจากใต้ท้องรถ และกระเป๋านักเรียนติดสติ๊กเกอร์รูปการ์ตูนยอดนิยมที่เพื่อนของเธอโปรด ปรานนักหนา นิอรเจ็บปวดเมื่อแน่ใจว่าคนที่นอนบิดเบี้ยวอยู่ใต้ท้องรถนั้นเป็นใคร เด็กสาวค่อยเติบโตขึ้นตามวัย แต่ดูเหมือนสิ่งไม่พึงปรารถนาที่ซ่อนอยู่ก็ได้เติบโตตามเธอด้วยในวัยสาวเธอฝันบ่อยครั้งขึ้น แต่ละครั้งที่ฝันเธอจะเป็นคนลงมือฆ่าเหยื่อในฝัน และเมื่อตื่นขึ้นมาไม่เกิน 3 วัน คนที่เธอฝันถึงจะต้องมีอันเป็นไปในรูปแบบต่างๆ กันโดยสภาพศพมักไม่ค่อยแตกต่างจากในฝันของเธอ บางครั้งที่นิอรฝันถึงคนที่เธอรักหรือรู้จัก เธอพยายามที่จะช่วยเหลือพวกเขาโดยไปเล่าความฝันเพื่อให้พวกเขาหลีกเลี่ยงสิ่งที่อาจเกิดขึ้นต่อจากนั้น แต่ไม่ว่าจะเป็นญาติ เพื่อน คนรู้จัก ไม่มีใครเชื่อเรื่องที่เธอเล่า ต่างพากันพูดว่านิอรเครียดและคิดมากไปเอง กับความฝันไร้สาระของเธอ หญิงสาวจึงได้แต่เก็บงำเรื่องนี้เอาไว้กับตัว ตัดสินใจเลิกเล่าให้ใครฟังอย่างเด็ดขาด แต่เปลี่ยนเป็นพยายามติดตามคนที่เธอฝันถึงและช่วยเหลือในสถานการณ์ฉุกเฉิน แน่นอนว่าเธอไม่เคยทำสำเร็จ จนกระทั่งครั้งนี้...นิอรสามารถช่วยเหลือเด็กชายลูกของเพื่อนบ้านจากการตกน้ำในสระไว้ได้ทันท่วงที นี่เป็นครั้งแรกที่นิอรเอาชนะความตายโดยแย่งเหยื่อของมันมาได้ หญิงสาวคิดอย่างภูมิใจ แต่ลึกๆ กลับประหวั่นพรั่นพรึงกับสิ่งที่เธอทำอย่างไม่อาจอธิบายเหตุผลได้ หลังจากนั้นไม่นานนิอรฝันอีกครั้ง คราวนี้เธอฝันร้ายเหมือนที่เธอเคยฝันครั้งแรก เธอเดินถือดาบยาวร่ายรำไปตามถนน มองหาร่างสักร่างที่จะฝังดาบลงในผิวเนื้อ และในที่สุดเธอก็พบหญิงคนหนึ่งนั่งหันหลังอยู่ที่พื้น นิอรไม่อาจควบคุมตัวเองได้ เมื่อเธอเหวี่ยงดาบลงฟันคอหญิงคนนั้นจนขาดกระเด็นตกพื้น ... หญิงสาวสั่นสะท้านแม้ในความฝัน หัวใจเธอเต้นแรง เมื่อหัวที่ขาดหลุดนั้นเปล่งเสียงหัวเราะก้องกังวานออกมาอย่างน่าสะพรึงกลัวแล้วค่อยๆ กลิ้งหันกลับมามองหน้านิอร !!! เช่นเดียวกับครั้งแรก เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมานั่งหวีดร้องยาวนาน พลางร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความหวาดกลัว เมื่อเธอนึกขึ้นได้ว่าใบหน้าที่เธอเห็นในฝันคือใคร... เป็นใบหน้าที่เธอเห็นจนคุ้นเคยทุกวันในกระจก ใบหน้าของเธอเอง!!
